เราสี่คน:ลอง
ชา:พี่โอม!!! ฉันอุทานอย่างตกใจเมื่อเห็นคนร่างสูงตรงหน้าของฉัน โอม:ทำอะไรของหนูหนะชา ชา:คะ...คือ โอม:555ไม่ต้องห่วงพี่ไม่บอกใครหรอกมันเป็นเรื่องปกตินิเนอะ..งั้น...พี่ไปก่อนนะ หมับ โอม:ฮืม??อะไรหรอ ชา:ชา.....อยาก...ลอง โอม:...ชา...พูดจริงหรอ?? ชายหนุ่มพูดพลางเดินเข้าไปหาร่างเล็กในใจกระตุกยิ้มเล็กน้อยเพราะเขาจะได้มีอะไรกับเธอแบบไม่ต้องแอบอีกต่อไป ชา:...ค่ะ...อื้มมมม สิ้นเสียงอนุญาตจากร่างเล็กร่างสูงประกบจูบอย่างอ่อนโยน โอม:อื้มมมมส์ มือของร่างใหญ่ไม่อยู่นิ่งรีบปลดชุดนักเรียนของร่างเล็กออกเหลือแต่เพียงบราและแพนตี้ที่ปกปิดเอาไว้เท่านั้น ร่างใหญ่เริ่มซุกไซร้ซอกคอขาวลากลิ้นหน้าไปหยุดที่เนินอกแล้วต้องหยุดชะงัก โอม:!!! ชา:หยุดทำไมคะ ร่างเล็กพูดพลางปรายตามองร่างใหญ่ที่หยุดชะงัก โอม:รอยของใคร เค้าถามอย่างอารมณ์เสียง ไม่คิดว่าจะมีรอยของใครก็ไม่รู้อยู่บนร่างเล็ก ชา:!!! ร่างเล็กชะงักเล็กน้อย โอม:พี่ถามว่าใคร ชา:....... ร่างเล็กเงียบไป โอม:พี่ว่าเราพอแค่นี้นะ ตอนนี้ต่อให้ร่างสูงมีอารมณ์ขนาดไหนความโกรธก็มากกว่าอยู่ดี หมับ! ร่างเล็กจับชายเสื้อร่างมหญ่เอาไว้ โอม:ปล่อยพี่ช...